Συνήθεια VS Αλλαγή

Πολλές φορές σκέφτομαι πως θέλω να ζήσω κάτι διαφορετικό απ' ότι έχω ζήσει ως τώρα κι όταν έρχεται η στιγμή για αυτό το μικρό βήμα κολλάω και προτιμώ να παραμείνω στην ασφάλεια της προηγούμενης κατάστασης.
Θέλει τόλμη και θάρρος η ζωή, όμως όταν δυσκολευόμαστε να ρισκάρουμε πως συμπεριφερόμαστε στον εαυτό μας; Τον "χτυπάμε" λέγοντας "μμ να,πάλι τίποτα δεν έκανες!" ή ακούμε αυτό που έχει να μας πει "είμαι φοβισμένος";
Έναν φίλο μας δεν θα τον πιέζαμε όταν βλέπαμε πως δυσκολεύεται να κάνει κάτι. Αντίθετα θα τον ενθαρρύναμε και θα του λέγαμε μπράβο για όσα έχει καταφέρει ως τώρα. Μια φράση που πόσες φορές έχεις πει στον εαυτό σου; 
Είναι πολύ εύκολο να κρίνουμε αρνητικά τον εαυτό μας είτε γιατί αυτό μάθαμε είτε γιατί αυτό θεωρούμε ως το καλύτερο για την ανάπτυξη μας αλλά ακόμα και αυτό είναι μια συνήθεια. Πως απο εκεί που έχω συνηθίσει να υποβιβάζω τον εαυτό μου, να τον επικρίνω και να έχω μόνο απαιτήσεις από αυτόν ξαφνικά πάω να τον ακούσω, να του δώσω χώρο και χρόνο να εκφραστεί; Η αλλαγή αυτή είναι ίσως από τις σημαντικότερες στη ζωή μας και στην αρχή μοιάζει πολύ ξένη και έχεις την τάση να φύγεις από αυτή.
Όμως κάθε αλλαγή πραγματοποιείται με μικρά μικρά βήματα. Άκου τον εαυτό σου, δώσε του το χρόνο να αφουγκραστεί κάθε μικρό βήμα και έχε υπομονή. Μη βιάζεσαι να πετύχεις όλες τις αλλαγές σε όλους τους τομείς με την πρώτη. Μια μια, αργά και σταθερά. Ο εαυτός ξέρει κι ακόμα και όταν διστάζει, κάποιο λόγο έχει. Άκουσε τον πριν τον κρίνεις. Όπως θα έκανες με τον κάθε φίλο σου που αγαπάς. Κι ο εαυτός χρειάζεται αγάπη και αποδοχή....και οι αλλαγές θα έρθουν.